Forum KSM AP

marcin · Gość

Zbyt długo żeby żyć
Bo zbyt długo śnić dajesz mi

Rozmowa na wielkiej wyobraźni lasu i łąki
Pośrodku zmyślona błogość wrażenia Piękna
Stan bliski latania… odczuciem pełen zalotnej chęci snu

Zbyt długo każesz żyć…
Zakazem śmierci zbierasz odlot Ptaka
Usilnym zamysłem życia zataczasz dusze
na dwie części chodnika

I nagle cisza…
Tak głęboka jakby to już był koniec…
Nie słychać szeptu skrzydeł ani śpiewu
Zamknięta przestrzeń… spojrzenia pewnego jedynie lęku…

Wiara zabrała chleb
Kazała patrzeć w przestrzeń… odległym wzrokiem
Dłonią nie sięgam…
I bezsilnym duchem zamieram

Miał być sen…

Rozsypane kwiaty
Artysta upada na scenie
Nostalgia zatraca się w zapachu włosów… bliskim zapachu Łąki pełnej kwiatów
Twa radość…

Łoże zalesione wiosną i sen…
Sen…
…
Z każdą łza serce bliższe Nieba
Zabity duszy poryw wiatru…
I lot Anioła do słońca…

Pytasz czy jeszcze wierze…?