Forum KSM AP

Anna Katarzyna · Gość

J E D N O C Z E Ś N I E

stajesz się
każdego dnia
za bardzo lub za mało

swój i niczyj zarazem
kochasz i nienawidzisz
pragniesz i odrzucasz
zastanawiasz się
którędy przez życie

- ale czy wybrałeś Życie

bogucinianka · Gość

Te słowa są mi bardzo bliskie... Odnajduję w sobie wszystkie te uczucia. Wewnętrzny niepokój, niemożność zdefiniowania siebie. Niepewność i mnóstwo obaw rodzących się w duszy.
Odbieram ten wiersz zarazem na sposób prozaiczny, jak i na płaszczyźnie bardziej filozoficznej.
We wrześniu musiałam podjąć szereg trudnych decyzji związanych z maturą i kierunkiem studiów. Pamiętam, co się wtedy we mnie działo. Mnóstwo sprzeczności, niepewność, chwiejność, wewnętrzne rozedrganie. To właśnie przypomniał mi ten utwór.
Jesteśmy dla siebie samych nieodmiennie zagadką. Intrygującą i pociągającą zagadką. Odbieram wiersz Anny Katarzyny jako wyraz pragnienia poznania swojej tożsamości. Również skłania on do zapatrzenia się w siebie, określenia dróg, jakimi dążymy do samorealizacji.